بررسی و تحلیل راهکارهای درمان بیش فعالی در کودکان
بدون تردید، یکی از چالش های مهم و قابل توجه هر پدر و مادری، یافتن بهترین درمان بیش فعالی در کودکان می باشد. بر همین اساس، درمان بیش فعالی در کودکان، برای والدین از درجه اهمیت و ارزش بالایی برخوردار می باشد.
کودکان دارای اختلال بیش فعالی، عموماً در انجام و استمرار فعالیت های خود دچار ناتوانی و بی توجهی هستند. به همین جهت، قابلیت و تحمل ایستادن در صف، منتظر ماندن، و صبر کردن، برای این دسته از کودکان بسیار دشوار است. کودکان دارای اختلال بیش فعالی به سبب ناتوانی در انجام کارها، غالباً در محل زندگی یا محیط مدرسه با نوعی حس طرد شدگی دست و پنجه نرم می کنند. از سوی دیگر، در هنگام بروز این رفتارها، بسیاری از والدین به منظور مقابله با بچه ها، تنبیه آنها را در دستور کار قرار می دهند.
از طرفی هم تنبیه کردن کودکان آثار و تبعات زیان باری را برای آنها در پی دارد. بر همین اساس، یافتن راهکار مناسب برای درمان بیش فعالی در کودکان بیش از پیش اهمیت و ضرورت پیدا می کند. ناگفته نماند که از جمله اختلالات شایع و معمول در بسیاری از کودکان، اختلال بیش فعالی می باشد. بر اساس تحقیقات به عمل آمده، در حدود هشت الی ده درصد کودکان، با این اختلال دست به گریبان می باشند. بیش فعالی در زمره اختلالات رشدی طبقه بندی می شود. شایان ذکر است که نشانه ها و علائم این اختلال در سنین هفت سالگی بروز پیدا می کند. همچنین پسران در مقایسه با دختران، بیشتر در معرض این اختلال قرار دارند.
از جمله علائم بارز این اختلال می توان به مشکلات رفتاری، مشکل در یادگیری، مشکلات تحصیلی، نقص در توجه و تحرک زیاد، اشاره نمود. بنابراین، درمان بیش فعالی در کودکان بیش از پیش مورد توجه و نظر والدین قرار دارد.
لزوم درمان بیش فعالی در کودکان
بدون تردید، درمان بیش فعالی در کودکان به منظور برطرف ساختن مشکلات میان والدین و فرزندان از درجه اهمیت و ارزش بسیار بالایی برخوردار می باشد. به طور معمول، کودکان دارای اختلال بیش فعالی بسیار بی قرار و پر جنب و جوش بوده و توانایی تمرکز کردن درست بر روی موضوعی و نشستن آرام در جایی، در وجود این کودکان عملاً وجود ندارد. اگرچه این دسته از کودکان از لحاظ بهره هوشی در وضعیت مناسبی به سر می برند، اما در سطوح درسی و تحصیلات خود، موفقیت های کمتری را به دست می آورند.
اختلال بیش فعالی، یکی از اختلالات مرتبط با دوران کودکی می باشد. به طور معمول، کودکان مبتلا به این نوع اختلال، در مدیریت و کنترل عواطف، احساسات، رفتارها و اعمال های خود در محیط های اجتماعی و مدرسه با مشکلاتی روبرو هستند. به طور کلی، بیش فعالی عملکرد تحصیلی، رشد و پیشرفت کودک را بشدت تحت شعاع خود قرار می دهد. بر همین اساس، درمان بیش فعالی در کودکان به منظور جلوگیری از این مشکلات بیش از پیش اهمیت می یابد. از رفتارهای کودکان مبتلا به بیش فعالی می توان حواس پرتی، عدم اجرای دستورات و فرمان های والدین، بی صبری و بی حوصلگی، نا آرامی و بی قراری را عنوان کرد.
برای درمان بیش فعالی در کودکان، پزشکان و متخصصان این حوزه، از داروهای مختلفی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای محرک استفاده به عمل می آورند. در صورت نیاز پزشک معالج امکان دارد کودک را برای بررسی و ارزیابی بیشتر به متخصص مشاوره رهنمون سازد. ناگفته نماند که برای درمان بیش فعالی در کودکان و به منظور کاهش علائم بیش فعالی، راهکارهای درمانی دیگری نیز وجود دارد. در سالیان اخیر و به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، تولید داروهای مختلف در این زمینه با افزایش چشمگیر و قابل توجهی همراه شده است.
بررسی راهکارهای درمان بیش فعالی در کودکان
امروزه برای درمان بیش فعالی در کودکان راهکارهای مختلفی اعم از روش های درمان دارویی بیش فعالی و شیوه های غیر دارویی در اختیار و در دسترس والدین قرار دارد. نخستین گام قبل از اقدام به درمان بیش فعالی در کودکان، تشخیص این اختلال در کودک می باشد. پس از تشخیص اختلال بیش فعالی، از روش های گوناگونی برای درمان بیش فعالی در کودکان استفاده به عمل می آید.
یکی از راهکارهای درمانی تاثیر گذار در این زمینه، درمان دارویی بیش فعالی می باشد. بر این اساس و از زمان های دور به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، روش های درمان دارویی بیش فعالی بسیار مورد توجه و نظر افراد قرار می گرفت. دارو درمانی به سبب صرفه جویی در وقت و برخورداری از سرعت بالای پاسخگویی، همواره از جمله روش های محبوب در درمان بیش فعالی در کودکان محسوب می شود.
در روش درمان دارویی بیش فعالی، روانپزشک تجویز دوز مشخصی از دارو را در دستور کار قرار می دهد. در روش درمان دارویی بیش فعالی عموماً از داروهایی نظیر متیل فنیدیت به منظور کنترل فعالیت های کودکان بیش فعال استفاده می شود. از دیگر روش های مورد استفاده برای درمان بیش فعالی در کودکان، شیوه روان درمانی می باشد.
بسیاری از والدین از کودکان بیش فعال به عنوان شرور و اخلال گر صحبت به میان می آورند. در روش روان درمانی، روان درمانگران با بررسی رفتارهای کودک، درصدد تغییر رفتار و اعمال او بر می آیند. روش نورو فیدبک، از دیگر روش های درمان بیش فعالی در کودکان تلقی می گردد. این روش نسبتاً جدید در مقایسه با روش درمان دارویی بیش فعالی به مراتب بی ضرر و بی خطر می باشد. از ویژگی های بارز روش نورو فیدبک، کمک گرفتن از مغز انسان می باشد. بر این اساس، با استفاده از مغز درصدد تصحیح جریان حرکت فکری بر می آیند.
نقش دارو درمانی در درمان بیش فعالی در کودکان
به طور معمول، بسیاری از والدین به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، روش درمان دارویی بیش فعالی را مورد توجه قرار می دهند. دلیل انتخاب روش دارو درمانی، سریع بودن و ارزان بودن این شیوه محسوب می شود. اگرچه دارو درمانی برای درمانی بیش فعالی در کودکان، از اهمیت و ارزش قابل توجهی برخوردار می باشد، اما پس از قطع مصرف داروها، بار دیگر علائم بیش فعالی در کودکان ظهور پیدا می کند. بر همین اساس و در این شرایط توصیه می شود که از درمان مکمل در کنار دارو درمانی استفاده به عمل آورند.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، انتخاب روش دارو درمانی به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، پس از گذشت حدود دو هفته از مصرف داروها، علائم و نشانه های این اختلال دیگر به چشم نمی خورد. این در حالی است که در درمان های دیگر، پس از گذشت یک ماه علائم و نشانه های بیش فعالی از بین می رود. در سوی مقابل، به محض قطع مصرف داروها، علائم بیماری مجدد بروز پیدا می کند. ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که بازگشت علائم اختلال بیش فعالی در روش دارو درمانی در مقایسه با روش های روان درمانی و نورو فیدبک زودتر میسر می گردد.
روش دارو درمانی به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، به بهبود علائم این اختلال با متعادل کردن و افزایش پیام رسان های عصبی کمک شایانی می نماید. ناگفته نماند که پیام رسان های عصبی، به عنوان مواد شیمیایی سبب انتقال پیدا کردن سیگنال های میان بدن و نورون های مغز می شوند. از بهترین داروی بیش فعالی در این زمینه می توان به آدرال یا آمفتامین اشاره نمود. این داروها علاوه بر افزایش تمرکز فرد، سبب نادیده گرفتن عوامل تاثیر گذار در حواس پرتی او می شوند.
ضرورت بهترین داروی بیش فعالی
یکی از بهترین داروی بیش فعالی که برای درمان بیش فعالی در کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، داروی متیل فنیدیت یا ریتالین می باشد. این دارو در بازار به شکل قرص به فروش می رسد. بهترین داروی بیش فعالی با عنوان ریتالین، با اثر گذاری بر تالاموس و قشر مغز سبب جلوگیری از جذب دوباره دوپامین در سلول های عصبی می شود.
لازم به ذکر است که دوپامین به عنوان یکی از مواد شیمیایی موجود در مغز، نقش پر رنگ و برجسته ای در انتقال عصبی دارند. مدت زمان لازم برای اثر گذاری ریتالین در حدود چهار الی شش ساعت به طول می انجامد. نحوه پاسخگویی کودکان به ریتالین به عنوان بهترین داروی بیش فعالی با یکدیگر از تفاوت هایی برخوردار می باشد. بر این اساس، استفاده از این دارو برای درمان بیش فعالی در کودکان، در عده ای با مصرف مقدار کم مثمر ثمر واقع می شود، اما در عده ای دیگر از کودکان به مصرف مقدار زیاد دارو نیاز پیدا می شود.
ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که در صورت عدم اثر گذاری این دارو و عدم درمان بیش فعالی در کودکان، برای یافتن ریشه ها و علل، مراجعه به پزشک متخصص ضرورت پیدا می کند. از جمله تاثیرات داروی ریتالین به منزله بهترین داروی بیش فعالی، افزایش موفقیت های درسی و تحصیلی، ارتقای تعاملات اجتماعی، به حداقل رسیدن رفتارها و اعمال منفی، کاهش تکانشگری، افزایش توجه و کاهش علائم و نشانه های بیش فعالی به شمار می رود.
بر این اساس، داروی ریتالین به منظور درمان بیش فعالی در کودکان معمولاً در زمره درمان های دارویی تجویز شده پزشکان متخصص قرار دارد. اگرچه این دارو به عنوان یکی از بهترین داروی بیش فعالی و در جهت درمان بیش فعالی در کودکان محسوب می شود، اما فاقد عوارض جانبی نمی باشد. باید خاطر نشان کرد که عوارض ریتالین قابل کنترل می باشد.
نگاهی به درمان بیش فعالی بزرگسالان
شاید بروز بیش فعالی در بزرگسالان برای بسیاری عجیب و در عین حال جالب باشد. اما باید خاطر نشان کرد که بیش فعالی در بزرگسالان هم بروز پیدا می کند. بر این اساس، علاوه بر یافتن راه های درمان بیش فعالی در کودکان، کسب آگاهی از درمان بیش فعالی بزرگسالان نیز بسیار تاثیر گذار و مؤثر می باشد.
بر اساس تحقیقات به عمل آمده در حدود چهار تا پنج درصد بزرگسالان کشور آمریکا از این عارضه رنج می برند. عموماً افرادی که در کودکی با اختلال بیش فعالی دست و پنجه نرم کرده اند، در بزرگسالی هم با این عارضه دست به گریبان می باشند. در برخی از این افراد در دوران کودکی در جهت درمان بیش فعالی در کودکان اقداماتی صورت نگرفته است. بر همین اساس و با گذشت زمان این اختلال در بزرگسالی تشخیص داده می شود. به همین جهت باید در زمینه درمان بیش فعالی بزرگسالان اقدامات لازم و مقتضی را بکار بست. ناگفته نماند که اختلال بیش فعالی در بزرگسالان، زنان و مردان را به صورت یکسان و برابر درگیر خود می سازد.
از علائم بارز این اختلال در بزرگسالان می توان به عدم دنبال نمودن دستورالعمل ها، عدم انجام به موقع کارها، عدم داشتن تمرکز مناسب، سخت شدن سازماندهی وظایف و عدم به خاطر سپردن اطلاعات را عنوان کرد. یکی از روش های تاثیر گذار درمان بیش فعالی بزرگسالان همانند درمان بیش فعالی در کودکان، روش دارو درمانی می باشد. بر این اساس از داروهایی که به منظور درمان بیش فعالی بزرگسالان تجویز می شود، می توان متیل فنیدت، لیز دگزامفتامین، دکسترو آمفتامین، دگزامفتامین و دکس متیل فنیدت را نام برد. روش دارو درمانی به منظور درمان بیش فعالی بزرگسالان، بیش از دو سوم آنها را به مرز بهبودی و برطرف شدن علائم اختلال نزدیک می کند. همچنین در درمان بیش فعالی بزرگسالان، روش های غیر دارویی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
بررسی مدت زمان درمان بیش فعالی
در درمان بیش فعالی در کودکان و مدت زمان درمان بیش فعالی، متناسب با شدت و ضعف اختلال، تفاوت هایی وجود دارد. بر این اساس و به علت متفاوت بودن روش درمان هر کودک در مقایسه با کودک دیگر، نمی توان برای درمان بیش فعالی در کودکان یک زمان واحد و بازه زمانی مشخصی را عنوان نمود. ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که سن طلایی به منظور درمان بیش فعالی در کودکان تا سنین دوازده سالگی می باشد. بر این اساس، در مقوله مدت زمان درمان بیش فعالی، توجه نمودن به سنین 12 سالگی مؤثر و تاثیر گذار می باشد.
به طور کلی، در موضوع مدت زمان درمان بیش فعالی، نوع درمان و روش درمانی از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. به همین جهت، درمان های دارویی برای درمان بیش فعالی در کودکان در مقایسه با درمان های غیر دارویی و به ویژه از لحاظ مدت زمان درمان بیش فعالی، بسیار سریع تر و زودتر تاثیرات و اثرات خود را نشان می دهند. باید خاطر نشان کرد که مدت زمان درمان بیش فعالی، متناسب با وضعیت و خصوصیات فیزیولوژیک هر فرد با دیگری بسیار متفاوت می باشد.
لینک کوتاه:
