- در برخورد با کودکان و نوجوانان، ملایم و منطقی باشید.
- اجازه ابراز وجود را به کودکان خویش بدهید و به نظر آنها احترام بگذارید.
- از مقایسه کردن کودکانتان باهم یا با دیگران جداً بپرهیزید.
- هیچگاه نظر و عقاید خویش را به کودکان خود تحمیل نکنید (در صورت لزوم، تا حد ممکن نظریه خود را ساده و قابل لمس بیان کنید.)
- همواره سعی کنید توانمندی های فرزندتان را در نظر بگیرید، نه ضعف ها و ناتوانایی ها.
- به کودکان خود، در حد توانایی هایشان مسئولیت دهید.
- تجارب موفقیت آمیز فرزندتان را افزایش دهید.
- فرزند خود را محکم، مستدل و منضبط بار آورید (منصف باشید و نگذارید عصبانیت بر شما غلبه کند.)
- به کودک خویش در حد لزوم، اجازه بازی و فعالیت دهید.
- مهارت های اجتماعی فرزند کمرو و خجالتی خود را تقویت کنید.
- همیشه در برخورد با کودک، حالت پذیرندگی (نه طردکنندگی) داشته باشید.
- با همسر خویش، جبهه متحد تشکیل دهید. (هرگز با فرزندتان علیه همسرتان متحد نشوید.)
- از بیش از حد وابسته کردن کودک به خودتان بپرهیزید.
- کودک یا نوجوان خود را با الگوهای رفتاری مطلوب آشنا کنید.
- کودکان خویش را هیچگاه با موضوعات خرافی (دیو، غول و ...)
- توجه داشته باشید که محبت به یک کودک، موجب بی توجهی به کودک دیگر نشود.
- هر چه کودک دلش می خواهد را در اختیارش نگذارید (فرصت دهید تا ارزش به دست آوردن را درک کند.)
- نسبت به احساسات فرزندتان بی تفاوت نباشید، آنها را به گرمی پذیرفته و یاری کنید.
- تحمل کودک یا نوجوان را برای مواجه شدن با ناکامی های احتمالی افزایش دهید.
- با کودکان خود مثل یک دوست صمیمی برخورد کنید.
- توجه داشته باشید که مشاجرت لفظی (بین پدر و مادر) در روحیه و رفتار فرزندتان اثر دارد.
- به سرگرمی ها و تفریحات مناسب در زندگی کودکان اهمیت دهید و نسبت به آن بی تفاوت نباشید.
- بهترین محبت به فرزند، تلاش روزمره شما در بالا بردن اعتماد به نفس و استقلال اوست.
- به فرزندتان احساسی بدهید که بداند دوست داشتنی و قابل احترام است.
- توقعات فرزندتان را در حد معقول و درست برآورده کنید.
- او را با القاب نامناسب صدا نزنید و مسخره اش نکنید.
- در پرورش استعدادهای بالقوه کودکتان، جدیت به خرج دهید.
لینک کوتاه: