سلام وقت بخیر مشکل من در مورد پدرم هست پدری مهربان ، زود رنج ، غرغرو ، بسیار بسیار بدبین ، انسان درستکار ، بسیار عجول , استرسی ، پدری فداکار هست بزرگترین مشکل پدرم بدبینیش هست به دلیل یک سری مشکلات خانوادگی که اصلا مساله ی بزرگی نبوده و فقط به دلیل روحیات حساس و بدبینی بیش از حد پدرم بزرگ شده ، پدرم با خانواده ی مادرم رابطه ی خوبی نداره و بالعکس مادرم بسیار دوسشون داره کلا مادرم انسانی بسیار مهربان دلسوز اجتماعی ست پدرم حتی رابطه ی خیلی خوبی با خانواده ی خودش هم نداره و کل رابطه رو با فرزند میدونه و میپسنده خانواده ی پدری من با مادرم بسیار صمیمی تر هستن و ارتباط بهتری دارن که دلیلش احترام و مهربانی بیش از اندازه ی مادرم هست بدون توجه به این نکته که چرا پدرم با خانواده ی او همچین رفتاری نداره مادرم به دلیل اینکه پدرم ادم اجتماعی نیست به شدت منو برادرم و تحت فشار میذاره که هر هفته جمعه بریم خونشون و اگر یه هفته نریم میگن ناراحت نمیشن ولی در عمل بسیار کسل و پکر و ناراحت میشن من هم زندگی مستقل دارم دوستای زیادی دارم که نیاز دارم باهاشون معاشرت کنم ، ولی همیشه نگرانم که اگر بخوام روز تعطیل با اونا برنامه بذارم مامانم ناراحت بشه و حوصلشون سر بره و یه وقت از سر بیکاری با پدرم بحثش نشه ... همیشه استرس دارم همیشه نگرانم همیشه ته دلم میلرزه کلا پدرم ادم بداخلاقیه و با همه چیز کار داره قلبا مهربونه ولی خیلی غر میزنه با کوچکترین چیزا کار داره اگه بخوای چایی بریزی یه نظری در مورد نحوه ی ریختنش میده و بسیار زودرنجه مادرم جرات نداره جوابی بهش بده قیافش و اخماش میره تو هم بدون توجه به اینکه ما یا هر کس دیگه ای تو خونش باشه دیگه کلامی با کسی صحبت نمیکنه و یه هفته با مامانم قهر میکنه مامانم داره افسرده میشه و من خیلی نگرانم در کل بگم پدرم پدر خوبیه ولی همسر خوبی نیست چند بار تا مرز جدا شدن از طرف مادرم پیش رفتن باز با اصرارهای پدرم و از سر دلسوزی مادرم منصرف شده من خیلی ناراحت و نگران مادرم هستم وقتی زنگ میزنم صداش ناراحته تمام فکرم مشغول میشه همیشه دلشوره دارم از بچگی همینطور بوده ، پدرم اصلا احساس نمیکنه رفتار و اخلاقش کاملا اشتباه و غلطه که بشه فکری واسه درمانش کرد برعکس فکر میکنه خیلی سطح فهم بالایی داره و مشکل از اطرافیان و مادرمه ، ولی از هفت روز هفته پنج روز با مامانم قهره ، مامانم هم خیلی تنها شده نمیدونم چکار کنم خداروسکر زندگی من بسیار خوبه زندگی فوق العاده بی مشکلی با همسرم دارم ولی همیشه تحت الشعاع این مساله نگرانم و نمیتونم از زندگیم هیچ لذتی ببرم همیشه استرس مادرم و دارم چند بار خواستم از پدرم درخواست کنم به روانشناس مراجعه کنه ولی نمیدونم از ادمی که عیبی تو‌خودش نمیبینه چطور میشه اینو خواست و حتی چه روانشناسی ببرم که دوره ی درمانش اونقدر طولانی نشه که منصرف بشه از ادامه دادنش واقعا نمیدونم چطور و کجا ببرمش البته پدرم قلبا مادرم ‌و خیلی دوست داره و همچنین منو برادرم رو ولی کلا ادم‌ زبونی نیست و با انجام کارایی که واسمون میکنه نشون میده ولی مامانم از این بابتم ناراحته تورو خدا راهنمایی بفرمایید ممنون میشم