من ۳۷ سالمه و ۴ساله ازدواج کردم با پسری که ۸ سال ازم کوچیکتره. سه سال دوست بودیم و بعد ازدواج کردیم تو دوستی خیلی خوب بود همش بیرون میرفتیم و جمعه ها برنامه می ریختیم که بریم بگردیم.همسرم مرد پاک و مهربون و پرتلاشیه هم کار میکنه و هم درس میخونه اما درآمدش کمه و کلا از لذت بردن از زندگی هیچی نمیدونه . من از نظر مالی همیشه تو رفاه بودم ولی الان وضعیت مالیمون سخته رابطمون خوب بود اما من از فشارهای مالی که بهش عادت ندارم خسته شدم و خیلی وقتا بخاطر کمک هایی که به همسرم کردم سرزنشش می کنم. من عاشق سفر و بیرون رفتنم و همسرم بیشترین نیازی که داره خوابه و دیدن تلویزیونه حس میکنم مثل رباط هیچ نیازی به تفریح یا حتی غذا نداره فقط خواب و کار همین. خیلی خستم هم از شرایط سخت زندگی و هم این تفاوت ها. احساس می کنم اصلا درکم نمی کنه. کلا همه چی رو من باید بگم تا انجام شه. پرداخت قبض ، پاس کردن چک ، بردن آشغال ، خوردن غذا ، تمیز کردن خونه ، برنامه تفریحی یا مسافرتی چیدن. چندین بار سر این مسائل دعوای حسابی کردیم در کل حس میکنم هیچی از خودش بلد نیست انکار هیچ فکری جز کار و درس تو ذهنش نیست نمیدونم واقعا مشکل چیه اما خیلی ناراضیم از زندگیم. یجورایی احساس افسردگی دارم. شوهرمو دوس دارم اما خیلی خستم. لطفا کمکم کنین چیکار کنم که زندگی مون خوب شه.

سلام
خیلی خوبه که در کنار انتقادهایی که به همسرت داری حواست به جنبه های مثبتش هم هست.
میتونم تصور کنم که این شرایط چقدر برات سخته و از یه زندگی مرفهی و تصوری که داشتی و این زندگی که الان توشی چقدر فرق وجود داره و چقدر تو بخاطرش ناراحتی و اذیت میشی 
چند تا نکته رو تو حرفات گفتی اول اینکه واقعیت زندگی مشترک با دوران دوستی و حتی نامزدی متفاوته و اگه ما با انتظارات همون دوران وارد زندگی مشترک بشیم بعد از مدتی احساس سرخوردگی میکنیم.شما وارد یه زندگی جدید با شرایط مالی جدید شدین که از نظر رفاهی با شرایط قبلی شما فرق داره.پیشنهاد میکنم به جای اینکه صرفا از نظر مالی از همسرت حمایت کنی تمرکزت روی حمایت عاطفی از همسرت باشه.بجای سرزنش سعی کن باهاش حرف بزنی،بهش بگو متوجه هستی که  چقدر بخاطرت تلاش میکنه تا تو راحت و خوشحال باشی اما کار زیاد نباید مانعی برای شادی و کنارهم بودن شما بشه.
نکته دوم مسئولیت پذیری زیاد شما در امور مشترکه. وقتی شما مراقب همه چیز هستی ناخودآگاه همسرت نیازی نمیبینه خودش این کار انجام بده پس اجازه بده همسرت خودش به تنهایی بعضی مسائل رو مدیریت کنه حتی اگه اشتباه کنه یا چیزهایی رو فراموش کنه؛برای اینکار تقسیم وظایف کنید. اینطوری شما مسئولیت کمتری داری و کمتر خسته میشی.
آخرین نکته نیازت به تفریح که در حال حاضر تو زندگی شما کم رنگ شده.به نظرم میتونی به کلاس های که علاقه داری برای پر کردن وقتت فکر کنی یا حتی تفریحات فردی با دوستات داشته باشی البته در مورد این مسئله حتما با همسرت حرف بزن بهش پیشنهاد بده که میتونه برای رفع خستگی کار یه مسافرت یا تفریح دو نفره در بیرون از خونه رو ترتیب بده 
اگر اوضاع بهتر شد که خدا رو شکر اگر نشد می تونین مراجعه حضوری پیش یه روانشناس داشته باشین
موفق و پیروز باشید

دکترلطفی
زوج درمانگر