سلام .سوالم رو هشت سالی میشه که سرکوب میکنم. من سی ساله هستم و هشت ساله ازدواج کردم. دختری بسیار مطیع خانواده بودم.خانواده من در ظاهر بسیار روشنفکر و درباطن بسیار تعصبی هستند. بطوریکه باوجود اینکه دختر به نسبت زیبا،خوش اندام و پر هیجانی بودم و میتونستم درخواست های دوستی زیادی داشته باشم، بدلیل تعصبات خانواده ،سختگیری برادرم که از نظر رفتاری تعادل هم نداره و بدبینه، و مطیع بودنم هرگز به خودم اجازه ندادم باکسی دوستی سالم داشته باشم.درحالیکه بسیار به این روند علاقه داشتم. در بیست و دو سالگی پسری بسیییار خوب چه از لحاظ فرهنگی اخلاقی شعور خانواده و تحصیلی به خاستگاری من امد. من دختری هستم که متاسفانه بسیار بسیار زیاد به ظاهر ادمها توجه دارم! و ایشون رو ازنظر ظاهری دوست نداشتم. ایشون قدشون ۱۶۹ هست و من ۱۶۴. ولی بدلیل خسته شدن از شرایط تعصبی خانواده و اینکه پدر و‌مادرم این آقا رو دوست داشتن باشون ازدواج کردم. ایشون خیلی مهربون هستن. و عاشق من هستن. ولی من هیچوقت عاشق نشدم و برخلاف حرف خانوادم ک گفتن ظاهرشون برام عادی میشه، هرگز این اتفاق نیفتاد! من هشت ساله که درکمال احترام و دوستی یاایشون زندگی میکنم. خار به دستشون بره من میمیرم! ولی از لحاظ جنسی علاقه ای بشون ندارم. و بدلیل قدشون همیشه معذبم. واقعا دلم میخواست همسرم از لحاظ اندام و چهره متناسب باخودم باشه. که نشد. ارزوی یک رابطه جنسی دارم که خودم با حرارت بخوامش.و به مردان دیگه کشش دارم که قطعا سرکوبش میکنم. ولی ب همسر خودم حسی ندارم. فقط احترام و دوست داشتن از روی عادت ???? من چه باید بکنم